Biografia

Imię i Nazwisko - Nicholas Theodore Nemeth

Ring Name - Dolph Ziggler

Data Urodzenia - 27 lipca 1980

Miejsce - Pheonix, Arizona

Waga | Wzrost - 97 kg | 183 cm

Debiut w wrestlingu - listopad 2004

Debiut w WWE - 23 stycznia 2006

Ohio Valley Wrestling (2004-2006)
Nemeth podpisał kontrakt z WWE w 2004 roku, od samego początku dołączył do rozwojówki, czyli Ohio Valley Wrestling. Zadebiutował pod pseudonimem ''Nick Nemeth''. Będąc tam rozpoczął rywalizację z Paulem Burchillim, dostał także szansę na pas OVW TV Championship, przegrał z Kenem Doanem 12 sierpnia 2005 roku.

Nemeth został przeciągnięty do głównego rosteru, gdzie 18 września zadebiutował podczas Saturday Night Heat. Zaczął odgrywać rolę pomocnika Chavo Guerrero podczas jego jakże ciekawego gimmicku golfisty. Swój debiut zaliczył jakieś kilka tygodnii później, na jednym z odcinków Saturday Night Heat, gdzie wraz z Kerwinem Whitem (Chavo Guerrero) zmierzył się z Sheltonem Benjaminem oraz Mattem Strikerem. Po śmierci Eddiego Guerrero, Chavo porzucił swój gimmick, a więc Nemeth stracił swoją rolę w głównym rosterze. Po kilku miesiącach walk w dark matchach oraz house showach, powrócił do rozwojówki.

The Spirit Squad (2005-2006)
Nemeth dołączył do nowej frakcji w WWE, Spirit Squad. Była to grupa pięciu zawodników męskich cheerleaderów, przyjął imię Nicky, takie samo otrzymał na początku 2005 roku w OVW. Grupa zadebiutowała 23 stycznia 2006 roku, pomogli oni Jonathanowi Coachmanowi wygrać pojedynek kwalifikacyjny do Royal Rumble Matchu przeciwko Jerry'emu Lawlerowi. Następnie dołączyli jako część fabuły pomiędzy Vince'm McMahonem a Shawnem Michaelsem. Heelowi Vince używał Spirit Squad do wielokrotnych ataków na HBK'a oraz licznych handicapów.

Grupa odniosła też swój sukces, 3 kwietnia na RAW, Kenny i Mikey dzięki pomocy swoich kolegów pokonali Big Showa oraz Kane'a, tym samym zostali nowymi mistrzami tag team. Po zdobyciu tego tytułu, frakcja wybrał wszystkich jako mistrzów, więc każdy z 5 zawodników mógł stanąć w obronie tych pasów.

W maju, Vince dał nam kolejny handicap match między Spirit Squad a Shawnem Michaelsem. Pojedynek się nie odbył, ponieważ frakcja zaatakowała HBK'a, Vince przywitał swojego zięcia, Triple H'a z młotem. Ten miał znokautować Michaelsa, jednak tak się nie stało. Był tej myśli, że drużyna go zlekceważyła, dlatego ich zaatakował, tym samym przeszedł Face Turn. Mamy reaktywacje DX, HBK i Michaels zaczęli sobie robić żarty z Vince'a oraz Spirit Squadu. Na Vengeance doszło do handicap matchu, który Degeneration X wygrało. Na Saturday Night Main Event odbył się pojedynek na eliminacje, gdzie Spirit Squad odniosło ponownie porażkę.

W tym samym czasie, gdy rywalizowali z DX i wspomagali Vince'a, frakcja miała wiele pojedynków, gdzie musieli bronić pasy tag team. Pokonali takie drużyny jak Jim Duggan i Eugene, Charlie Haas i Viscera oraz Snitsky i Val Venis. Potem rozpoczęli długi feud z The Highlanders, których pokonali ostatecznie na gali Unforgiven, tym samym broniąc tytuły tag team. Następnie zaczęłi zmagać się pojedyńczo z Riciem Flairem, zwycięstwo udało się tylko odnieść Kenny'emu, miało to miejsce 23 października. Fani wybierali rywalów mistrzom tag team na Cyber Sunday, wygrali Rica Flaira oraz Roddy'ego Pipera. Legendy wygrały to starcie i zostali nowymi mistrzami tag team. Spirit Squad reprezentował Kenny i Mikey.

Frakcja rozpadła się na RAW, które odbyło się 27 października. Spirit Squad przegrało handicap match przeciwko DX i Ricowi Flairowi. Jakiś czas później cała grupa została umieszczona w takiej jakby celi o nazwie ''OVW, Louisville, Kentuck'', napis nawiązywał do tego, skąd grupa przybyła tutaj.

Rozwojówka, Debiut na RAW (2007-2008)
Nemeth powrócił do OVW 17 stycznia 2007 roku, ponownie powrócił do wcześniejszego pseudonimu, Nick. Wraz z Mike'm Mondo oraz Mike'm Kruelem zmierzyli się z Sethem Skyfirem, Shawnem Spearsem i Cody'm Runnelsem. Następnie czekało go wiele pojedynków w dark matchach przed nagraniami OVW, gdzie mierzył się między innymi z Chrisem Cage'm, Bradleyem Jayem i Jakem Hagerem. W sierpniu ponownie zaczął współpracować z Mondo.

Pod koniec sierpnia został przeniesiony do Florida Championship Wrestling, czyli do nowej rozwojówki WWE. Przyjął pseudonim ''The Natural'', w swoim debiucie pokonał Hade Vansena. W listopadzie otrzymał pierwszego menadżera, Big Roba. Ich sojusz trwał krótko. Na samym początku 2008 roku zmieniono mu ring name na Nic Nemeth. Zaczął występować w drużynie z Bradem Allenem, wspierała ich Taryn Terrell. 22 marca, Nemeth i Allen zdobyli FCW Florida Tag Team Championship pokonując Eddiego Colóna i Erica Péreza, ale ci odzyskali pasy 15 kwietnia. W kwietniu i maju występował w dark matchach RAW, gdzie odnosił kilkukrotnie porażki z Kofim Kingstonem i Ronem Killingsem. Jakiś czas później powrócił do wcześniejszego pseudonimu ''Nick Nemeth'', rozpoczął współpracę z Gavinem Spearsem. Ci zdobyli pasy tag team 16 sierpnia pokonując tych samych mistrzów, stracili je jakiś miesiąc później na rzecz Heatha Millera i Joe'a Henniga.

Swój debiut na RAW zaliczył w dniu 15 września 2008 roku, podczas segmentu przedstawił się jako Dolph Ziggler. 10 października, Nemeth został zawieszony na miesiąc, ponieważ naruszył prawa WWE's Wellness Program policy. Na RAW powrócił 17 listopada w segmencie z Reyem Mysterio oraz Shawnem Michaelsem. Swój debiut w ringu zaliczył 1 grudnia, przegrał z Batistą. Tydzień później wygrał swój pierwszy pojedynek, pokonał R-Trutha poprzez wyliczenie. W następnym tygodniu zgarnął swój pierwszy pinfall, okazał się lepszy od Charliego Haasa.

Intercontinental Champion, United States Champion (2009-2012)
15 kwietnia 2009 roku, Dolph został przeniesiony na SmackDown, został przedraftowany. Swój debiut na tej tygodniówce zaliczył już dwa dni później, w swoim pierwszym pojedynku pokonał ówczesnego mistrza Stanów Zjednoczonego, MVP w non-title matchu. Tydzień później chciał walki o pas. Swoją szansę otrzymał 1 maja, starcia nie wygrał. Potem rozpoczął rywalizację z Khalim, z którym przegrał przez dyskwalifikację, Khali zaatakował go krzesełkiem. Następnie czekał go szereg zwycięstw nad Khalim, przez wyliczenie oraz dyskwalifikacje, ostatecznie pokonał go na Bash, gdzie wygrał z nim przez pinfall. Po walce Khali został zaatakowany przez Kane'a.

Potem Ziggler został połączony w związek telewizyjny z Marią, która była jego pomocniczką. W tym samym czasie rywalizował z ówczesnym mistrzem Interkontynentalnym, Reyem Mysterio. Mistrz skutecznie obronił tytuł na dwóch galach PPV, Night of Champions i SummerSlam. Po dwóch porażkach czekało go starcie na Hell in a Cell, gdzie po dłuższym feudzie przegrał z Johnem Morrisonem. Na pierwszym SmackDown po PPV, Dolph zakończył związek z Marią, która przyczyniła się do jego porażki z Morrisonem. 26 lutego, Ziggler pokonał Johna Morrisona i R-Trutha w triple threat matchu, którego zwycięzca kwalifikował się do Ladder Matchu o walizkę Money in the Bank na WrestleManii XXVI. Pojedynku nie wygrał.

Od czerwca rozpoczął fabułę z miłością Vickie Guerrero, która zaczęła mu towarzyszyć przy ringu. 9 lipca na SmackDown, Dolph pokonał MVP'ego i Chavo Guerrero, dzięki temu zakwalifikował się do Ladder Matchu o walizkę MITB, o którą powalczy na gali Money in the Bank. Tym razem również mu się nie udało wygrać. 6 sierpnia zdobył swój pierwszy tytuł w WWE, na SmackDown pokonał Kofiego Kingstona i zdobył pas Interkontynentalny. Swoją pierwszą obronę miał na SummerSlam, Kofi Kingston dostał rewanż. Pojedynek zakończył się bez rezultatu, ponieważ Nexus zaatakował obydwóch zawodników. Rewanż odbył się również na Night of Champions, wygrał to starcie. Na Survivor Series pokonał Kavala.

W listopadzie 2010 roku, Ziggler otrzymał rolę mentora w czwartym sezonie NXT, gdzie miał zawodnika pod swoimi skrzydłami, Jacoba Novaka. Na gali TLC, Dolph pokonał Jacka Swaggera i Kofiego Kingstona w three-way ladder matchu, tym samym obronił pas Interkontynentalny. 4 stycznia 2011 roku podczas gali NXT wygrał Battle Royal, którego zwycięzca wybierał swojego nowego zawodnika. Wygrał go Ziggler, który wybrał Byrona Saxtona. Jeśli chodzi o Jacoba Novaka, to ten odpadł jako pierwszy tej nocy.

Pas Interkontynentalny stracił 4 stycznia 2011 roku na SmackDown, pas odebrał mu Kofi Kingston. Tak zakończył się jego pięcio miesięczny reign z pasem. Tej samej nocy, Ziggler wygrał fatal four-way o miano pretendenta do pasa World Heavyweight Championship pokonując Drew McIntyre'a, Cody'ego Rhodesa oraz Big Showa. Swoją szansę wykorzystał na gali Royal Rumble, jednak nie sprostał Edge'owi. Vickie Guerrero jako generalny menadżer SmackDown oraz jako pani Zigglera, dała mu szansę ponownie na ten tytuł, tym razem zabroniono Edge'owi wykonywania speara, gdy go wykona to straci tytuł. 11 lutego odbył się zapowiadany rewanż, który został wygrany ponownie przez Edge'a po wykonaniu speara. Na najbliższym RAW czekała na niego kara, ponieważ wykonał speara. Vickie odebrała mu pas, poinformowała, że Ziggler zostanie koronowany jako nowy mistrz. 18 lutego, Edge został zwolniony przez Vickie, powodem był atak na generalnego menadżera SmackDown Teddy'ego Longa. Tego samego wieczoru odbyła się ceremonia Zigglera, która została przerwana przez Rated R Superstara. Potem powrócił Teddy Long, który wyjawił, że został zaatakowany przez Dolpha Zigglera. Long ogłosił rewanż, wygrał Edge, który odzyskał ponownie swój tytuł. Jego title run trwał ledwie 11 minut i 23 sekundy. Według storyline'u, Ziggler został zwolniony.

7 marca, Dolph został przedstawiony jako nowy członek RAW, w swoim pierwszym starciu pokonał Johna Morrisona. Ziggy wciąż miał przy sobie Vickie Guerrero, która również została wyrzucona ze SmackDown. Dolph, Vickie oraz LayCool rozpoczeli rywalizację z Trish Stratus, Johnem Morrisonem oraz gościnnie z Jersey Shore Snooki. Te dwie drużyny zmierzyły się ze sobą na WrestleManii XVII, wygrała drużyna Morrisona. 18 kwietnia, Vickie wprowadziła ''nowego i lepszego'' Dolpha Zigglera. W nowym wyglądzie pokonał Evana Bourne w singles matchu.

30 maja na RAW, Dolph pokonał ówczesnego mistrza Stanów Zjednoczonych, Kofiego Kingstona w non-title matchu. Tytuł ten zdobył na najbliższym PPV jakim było Capitol Punishment. Noc później podczas RAW odbył się rewanż w 2 out of 3 falls matchu, Kofi wygrał, jednak przez dyskwalifikację. Vickie następnie otrzymała nowego zawodnika do prowadzenia, Jacka Swaggera. Ziggler był zazdrosny i tak obaj ze sobą mieli różne potyczki. Jednocześnie prowadził też feud z Alexem Rileyem. Na Night of Champions wygrał fatal four-way przeciwko niemu, Swaggerowi oraz Morrisonowi, tym samym obronił pas Stanów Zjednoczonych. Pas stracił 19 września na rzecz Zacka Rydera, który wygrał dzięki temu, że specjalny gość, Hugh Jackman znokautował Zigglera, przyczynił się do jego porażki. Tego samego wieczoru, Jack Swagger oficjalnie został prowadzony również przez Vickie Guerrero. Zaczęły się serię pomocy od Swaggera w walkach Dolpha, które wygrywał dzięki temu. Na Hell in a Cell i Vengeance, Dolph i Jack nieskutecznie starali się o zdobycie pasów tag team, przegrywali z AirBoom (Evan Bourne i Kofi Kingston). Tam też zdobył pas Stanów Zjednoczonych z rąk Rydera. Na Survivor Series pokonał Johna Morrisona, jednak na TLC odniósł porażkę z Zackiem Ryderem, który odebrał mu pas Stanów Zjednoczonych.

26 grudnia, Dolph pokonał CM Punka w gauntlet matchu, w którym interweniował John Laurinaitis. Tydzień później odbył się ponownie ten sam pojedynek, lecz na szali był pas WWE. Pojedynek wygrał Ziggy, jednak przez wyliczenie, ponieważ John Laurinatis ponownie interweniował w pojedynku. Na Royal Rumble otrzymał szansę na pas WWE, lecz przegrał z CM Punkiem ponownie. Na Elimination Chamber wziął udział w komorze eliminacji, gdzie został wyeliminowany jako drugi przez Chrisa Jericho.

27 lutego, Ziggler i Swagger nie zdołali pokonać Primo i Epico o pasy tag team w three-way tag team matchu, gdzie udział brał również Kofi Kingston z R-Truthem. 19 marca, obaj zostali ogłoszeni jako członkowie drużyny Johna Laurinaitsa na WrestleManii XVIII. 2 kwietnia, Santino Marella pokonał Zigglera i Swaggera w three-way matchu o pas Stanów Zjednoczonych. Ziggy rozpoczął feud z Brodusem Clayem. Tydzień później, Clay i Marella pokonali Zigglera i Swaggera w pojedynku drużynowym. Przez następnie tygodnie, obaj przegrywali z Clayem i Hornswoggle'm w pojedynkach singlowych oraz drużynowych. Na Extreme Rules zmierzył się z Brodusem, z którym ostateczenie przegrał. Potem czekała go nieudana próba zdobycia pasów tag team wraz ze Swaggerem w pojedynkach z Kingstonem i R-Truthem, przegrali na Over the Limit oraz na RAW, które odbyło się 28 maja.

11 czerwca, Dolph pokonał Khaliego, Swaggera i Christiana w fatal four-way matchu i został nowym pretendentem do pasa World Heavyweight Championship. Title shot wykorzystał na gali No Way Out, jednak przegrał z Sheamusem. Na następnym RAW czekała nas rozłąka Swaggera i Zigglera, zwycięzca pozostaje z Vickie. Zwycięstwo i uczucia Vickie zdobył Ziggy. Swoją kolejną szansę na ten tytuł otrzymał 29 czerwca, jednak przegrał z Sheamusem w triple threat matchu na SmackDown, gdzie udział brał również Alberto Del Rio.

Mr. Money in the Bank, World Champion (2012-2013)
Dolph zaakwalifikował się do Ladder Matchu o walizkę Money in the Bank SmackDown, w pojedynku pokonał Alexa Rileya. 13 lipca, Dolph, Ryder i Roberts wzięli udział w wypadku samochodowym jadąc na Comic Con, jednak nic im się poważnego nie stało. Dwa dni później, Dolph osiągnął swój największy sukces w dotychczasowych występach, wygrał walizkę Money in the Bank, która gwarantuje mu walkę o pas World Heavyweight Championship o każdej porze. Tej samej nocy, Dolph próbował zainkasować walizki na Sheamusie, który został zaatakowany przez Alberto Del Rio po ich pojedynku, nie zrobił tego, ponieważ Meksykanin zatrzymał jego zapędy. Te same intencje miał na SmackDown po walce drużynowej, lecz ponownie nieudanie. Następnie czekała go ciekawa rywalizacja z Chrisem Jericho, z którym zmierzył się na SummerSlam. Starcie przegrał, jednak rewanż na RAW już wygrał. Dzięki takiemu rezultatowi zatrzymał przy sobie walizkę Money in the Bank, a Jericho ponownie zniknął z TV. Po tej rywalizacji następny był Randy Orton, który zapodał Zigglerowi RKO przy próbie inkasowania walizki na Sheamusie. W następnym tygodniu obaj się ze sobą zmierzyli, walka została wygrana przez Ortona. Ponownie zmierzyli się na RAW, gdzie tym razem w brudny sposób wygrał Ziggy. Ich feud zakończył się na gali Night of Champions, starcie i cała rywalizacja została wygrana przez Randy'ego Ortona. Na Survivor Series, Ziggler otrzymał swoją drużynę w tradycyjnym starciu eliminacyjnym 5 vs. 5, drużyna przeciwna była prowadzona przez Micka Foleya. Starcie wygrał Dolph, który został ostatnim ocalałym. Na samym końcu zgarnął pinfall na Ortonie.

Następnie czekała go chyba największa rywalizacja jaką mógłby sobie wymarzyć, z Johnem Ceną. Obaj zmierzyli się ze sobą na ostatniej gali roku, czyli TLC. Dolph pokonał lidera Cenation w Ladder Matchu, gdzie na szali była walizka Money in the Bank w posiadaniu Ziggy'ego. W zwycięstwie pomogła mu AJ Lee, która odwróciła się od Johna Ceny i przeszła na stronę Mr. Money in the Bank. Na następnym RAW, Dolph został pocałowany przez AJ na oczach Vickie Guerrero, co doprowadziło do jego zmieszania. Tej samej nocy był bliski inkasacji walizki na Big Showie, który uprzednio został zniszczony przez Sheamusa. Tym razem również mu się nie udało, ponieważ przeszkodził mu John Cena. Następnie czekała nas mieszana walka drużynowa, Dolph i AJ zmierzyli się z Johnem oraz Vickie. Pojedynek zakończył się dyskwalifikacją, ponieważ John Cena został zaatakowany przez debiutującego Big E Langstona. Były mistrz NXT zaczął towarzyszyć Zigglerowi i AJ Lee. Feud z Johnem Ceną zakończył na dwóch następnych odcinkach RAW, przegrał w singles matchu oraz w Steel Cage matchu, gdzie w starciu próbowali interweniować jego pomocnicy, AJ i Big E. 21 stycznia odbył się specjalny Beat the Clock Challenge, gdzie zwycięzca początkowo mógł wybrać sobie numerek wejścia do Royal Rumble Matchu. Wygrał to oczywiście Dolph, jednak Vickie zmieniła zasadę i ten wybierał między 1 a 2 numerkiem. Na Royal Rumble, Ziggy wszedł jako pierwszy, w starciu utrzymał się przez ponad 50 minut, a został wyeliminowany przez Sheamusa. Tego samego wieczoru powrócił do rywalizacji z Chrisem Jericho, którego również wyeliminował z tego pojedynku. Obaj zawodnicy zostali umieszczeni na RAW w tag team, zmierzyli się z ówczesnymi mistrzami Teamem Hell No (Kane i Daniel Bryan). Starcie wygrali mistrzowie, Ziggy otrzymał Chokeslam od Kane'a, a przyczynił się do tego oczywiście Y2J. 12 lutego, Ziggy zmierzył się z mistrzem wagi ciężkiej, Alberto Del Rio w non-title matchu, starcie wygrał Meksykanin przez poddanie. Po starciu Langston zaatakował mistrza, Ziggler próbował zainkasować walizkę, lecz znowu nieskutecznie. Ziggler następnie odniósł singlowe zwycięstwa z Hell No, dzięki pomocom Langstona. Dzięki temu obaj otrzymali szansy na pasy tag team podczas WrestleManii 29. Nie udało im się pokonać Daniela Bryana i Kane'a. Przy ringu towarzyszyła im AJ Lee.

Noc po WrestleManii osiągnął największy sukces w karierze, zainkasował walizkę Money in the Bank na Alberto Del Rio, tym samym został nowym mistrzem wagi ciężkiej! Ziggy rozpoczął feud z Del Rio i Swaggerem, gdzie na szali znajdował się tytuł. Na Extreme Rules miał odbyć się triple threat ladder match pomiędzy nimi, jednak Dolph nabawił się wstrząsu mózgu na nagraniu SmackDown. To spowodowało, że mistrza nie widzieliśmy przez około miesiąc. Na Payback odbył się pojedynek z Alberto Del Rio, Ziggler wielokrotnie otrzymywał bardzo niebezpieczne kopnięcia na głowę, co przyczyniło się, że starcie przegrał a także stracił pas wagi ciężkiej, który trzymał 69 dni, ale najlepszy reign to to nie był. Na Money in the Bank czekał go rewanż, lecz AJ znokautowała Del Rio pasem, przez to doszło do dyskwalifikacji. Na następnym RAW, Dolph zakończył z AJ związek. AJ w zamian miała coś dla niego w non-title matchu z Del Rio, Langston go zaatakował. W ten sposób Ziggy staje się face'm.

Intercontinental Champion (2013-obecnie)
29 lipca, Dolph pokonał Big E Langstona przez dyskwalifikację, ponieważ AJ go zaatakowała. Tydzień później zmierzyli się ponownie, lecz tym razem wygrał Big E. W trakcie walki doszło do bójki między AJ a Kaitlyn. Na SummerSlam odbył się mixed tag team match, Dolph i Kaitlyn pokonali Big E i AJ. Na Night of Champions dostał szansę na pas Stanów Zjednoczonych, nie zdobył go, ponieważ przegrał z Deanem Ambrose'm. 11 listopada dostał szansę na pas Interkontynentalny, jednak tym razem również przegrał, lecz z Curtisem Axelem. W grudniu czekały go dwie porażki o miano pretendenta do tego pasa, pierw z Damienem Sandowem a potem z Fandango. 9 stycznia 2014 roku podczas gali Superstars, Dolph doznał wstrząsu mózgu podczas walki z Rybackiem po złym przejęciu spinebustera. Powrócił na Royal Rumble, gdzie wziął udział w królewskim starciu, został jednak wyeliminowany przez Romana Reignsa. Następnej nocy na RAW czekało nas starcie Dolpha z Mizem w Cleveland matchu, wygrał Mizianin. Ziggy zgarnął title shota na pas Interkontynentalny, jednak go nie zdobył, ponieważ przegrał z Big E. Na WrestleManii XXX wziął udział w pierwszym Andre the Giant Memorial Battle Royal, lecz nie wygrał, statuetkę zgarnął Cesaro. Swój następny większy udział miał dopiero na gali Money in the Bank, gdzie wziął udział w Ladder matchu o walizkę. Starcia nie wygrał, a walizkę zgarnął Seth Rollins.

Na Battleground, Ziggy uczestniczył w Battle Royal o miano mistrza Interkontynentalnego, jednak został wyeliminowany przez The Miza. Następnej nocy pokonał Miza w non-title matchu. Dzięki temu zgarnął title shota na SummerSlam, który w pełni wykorzystał, ponieważ stał się nowym mistrzem Interkontynentalnym! Noc po najważniejszej gali lata odbył się rewanż, który został wygrany przez mistrza. Na Night of Champions czekał nas rewanż, który zakończył się porażką Dolpha, a co za tym idzie, utratą pasa Interkontynentalnego. Dzień później na RAW, odbył się rewanż, tym razem wygrał Ziggy, który ponownie odzyskał tytuł. Jego nowym rywalem stał się Cesaro. 20 października na RAW, przegrał z nim w non-title matchu. W tym samym tygodniu na SmackDown zdołał mu się zrewanżować. Na Hell in a Cell doszło do ich kolejnego starcia, Dolph pokonał Cesaro w 2 out of 3 falls matchu, zachował tym samym pas Interkontynentalny...